| Song | Dziewczyna się bała pogrzebów |
| Artist | Kult |
| Album | Tata Kazika |
| Download | Image LRC TXT |
| Tak długo szukać i tak dziwnie nagle znaleźć się, | |
| Choć tak co wiosnę jest - to jednak cud. | |
| Noc całą biały diabeł na kieliszka tańczy dnie, | |
| W dzień czekasz u starego parku wrót. | |
| Brzeg oceanu marzeń znaczy połamany płot, | |
| Jak kipiel morskich pian - uliczka bzów, | |
| Lecz nagle pęka cisza, a kto wie, ten pozna w lot - | |
| Pogrzebny dzwon, no cóż - nie przyjdzie znów... | |
| Bo ona się bała pogrzebów, | |
| Co noc pełzły w spokój jej snów: | |
| Wóz czarny ze srebrem | |
| I łzy niepotrzebne, | |
| Mdłe drżenie chryzantem i głów. | |
| Bo ona się bała pogrzebów, | |
| Jak pająk po twarzy szedł strach, | |
| Gdy chude jak szczapy | |
| Szły złe, kare szkapy, | |
| Z czarnymi kitami na łbach. | |
| Gdy przyszła brali stary wóz, co długo służył już, | |
| Lecz ciągnął jeszcze stówę stary grat. | |
| Popękał lakier, brzęczą drzwi, rwie sprzęgło - no to cóż? | |
| Pod krzywym dachem lepiej widać świat. | |
| Zjeździli mapę już - na zachód, wschód, od dołu - wzwyż | |
| I każdy obcy szlak znajomy był. | |
| I tylko kiedy czerń chorągwi gdzieś poprzedzał krzyż - | |
| W przecznicę pierwszą z brzegu gnał co sił. | |
| Bo ona się bała pogrzebów, | |
| Co noc pełzły w spokój jej snów: | |
| Wóz czarny ze srebrem | |
| I łzy niepotrzebne, | |
| Mdłe drżenie chryzantem i głów. | |
| Bo ona się bała pogrzebów, | |
| Jak pająk po twarzy szedł strach, | |
| Gdy chude jak szczapy | |
| Szły złe, kare szkapy, | |
| Z czarnymi kitami na łbach. | |
| To tu, spójrz bliżej, jeszcze w korze ostry został ślad | |
| I płacze las żywicy gorzką łzą. | |
| Brzmiał opon śpiew i gadał silnik, w oknach śmiał się wiatr, | |
| Gdy na dnie nocy on całował ją. | |
| Tu kres podróży znaczy, w krwi rubinach, brudny koc, | |
| Nie skrywam, przedtem jednak wypił ćwierć. | |
| Przez chwilę widział szczęście, w światłach uciekało w mrok, | |
| No powiedz, może znasz piękniejszą śmierć? | |
| A kiedyś się bała pogrzebów, | |
| I drżało jej serce gdy szły. | |
| Aż wreszcie ten pogrzeb, | |
| We dwoje - jak dobrze, | |
| W tym srebrze i czerni się lśni. |
| Tak d ugo szuka i tak dziwnie nagle znale si, | |
| Cho tak co wiosn jest to jednak cud. | |
| Noc ca bia y diabe na kieliszka ta czy dnie, | |
| W dzie czekasz u starego parku wr oacute t. | |
| Brzeg oceanu marze znaczy po amany p ot, | |
| Jak kipiel morskich pian uliczka bz oacute w, | |
| Lecz nagle p ka cisza, a kto wie, ten pozna w lot | |
| Pogrzebny dzwon, no c oacute nie przyjdzie zn oacute w... | |
| Bo ona si ba a pogrzeb oacute w, | |
| Co noc pe z y w spok oacute j jej sn oacute w: | |
| W oacute z czarny ze srebrem | |
| I zy niepotrzebne, | |
| Md e dr enie chryzantem i g oacute w. | |
| Bo ona si ba a pogrzeb oacute w, | |
| Jak paj k po twarzy szed strach, | |
| Gdy chude jak szczapy | |
| Sz y z e, kare szkapy, | |
| Z czarnymi kitami na bach. | |
| Gdy przysz a brali stary w oacute z, co d ugo s u y ju, | |
| Lecz ci gn jeszcze st oacute w stary grat. | |
| Pop ka lakier, brz cz drzwi, rwie sprz g o no to c oacute? | |
| Pod krzywym dachem lepiej wida wiat. | |
| Zje dzili map ju na zach oacute d, wsch oacute d, od do u wzwy | |
| I ka dy obcy szlak znajomy by. | |
| I tylko kiedy czer chor gwi gdzie poprzedza krzy | |
| W przecznic pierwsz z brzegu gna co si. | |
| Bo ona si ba a pogrzeb oacute w, | |
| Co noc pe z y w spok oacute j jej sn oacute w: | |
| W oacute z czarny ze srebrem | |
| I zy niepotrzebne, | |
| Md e dr enie chryzantem i g oacute w. | |
| Bo ona si ba a pogrzeb oacute w, | |
| Jak paj k po twarzy szed strach, | |
| Gdy chude jak szczapy | |
| Sz y z e, kare szkapy, | |
| Z czarnymi kitami na bach. | |
| To tu, sp oacute jrz bli ej, jeszcze w korze ostry zosta lad | |
| I p acze las ywicy gorzk z. | |
| Brzmia opon piew i gada silnik, w oknach mia si wiatr, | |
| Gdy na dnie nocy on ca owa j. | |
| Tu kres podr oacute y znaczy, w krwi rubinach, brudny koc, | |
| Nie skrywam, przedtem jednak wypi wier. | |
| Przez chwil widzia szcz cie, w wiat ach ucieka o w mrok, | |
| No powiedz, mo e znasz pi kniejsz mier? | |
| A kiedy si ba a pogrzeb oacute w, | |
| I dr a o jej serce gdy sz y. | |
| A wreszcie ten pogrzeb, | |
| We dwoje jak dobrze, | |
| W tym srebrze i czerni si l ni. |
| Tak d ugo szuka i tak dziwnie nagle znale si, | |
| Cho tak co wiosn jest to jednak cud. | |
| Noc ca bia y diabe na kieliszka ta czy dnie, | |
| W dzie czekasz u starego parku wr oacute t. | |
| Brzeg oceanu marze znaczy po amany p ot, | |
| Jak kipiel morskich pian uliczka bz oacute w, | |
| Lecz nagle p ka cisza, a kto wie, ten pozna w lot | |
| Pogrzebny dzwon, no c oacute nie przyjdzie zn oacute w... | |
| Bo ona si ba a pogrzeb oacute w, | |
| Co noc pe z y w spok oacute j jej sn oacute w: | |
| W oacute z czarny ze srebrem | |
| I zy niepotrzebne, | |
| Md e dr enie chryzantem i g oacute w. | |
| Bo ona si ba a pogrzeb oacute w, | |
| Jak paj k po twarzy szed strach, | |
| Gdy chude jak szczapy | |
| Sz y z e, kare szkapy, | |
| Z czarnymi kitami na bach. | |
| Gdy przysz a brali stary w oacute z, co d ugo s u y ju, | |
| Lecz ci gn jeszcze st oacute w stary grat. | |
| Pop ka lakier, brz cz drzwi, rwie sprz g o no to c oacute? | |
| Pod krzywym dachem lepiej wida wiat. | |
| Zje dzili map ju na zach oacute d, wsch oacute d, od do u wzwy | |
| I ka dy obcy szlak znajomy by. | |
| I tylko kiedy czer chor gwi gdzie poprzedza krzy | |
| W przecznic pierwsz z brzegu gna co si. | |
| Bo ona si ba a pogrzeb oacute w, | |
| Co noc pe z y w spok oacute j jej sn oacute w: | |
| W oacute z czarny ze srebrem | |
| I zy niepotrzebne, | |
| Md e dr enie chryzantem i g oacute w. | |
| Bo ona si ba a pogrzeb oacute w, | |
| Jak paj k po twarzy szed strach, | |
| Gdy chude jak szczapy | |
| Sz y z e, kare szkapy, | |
| Z czarnymi kitami na bach. | |
| To tu, sp oacute jrz bli ej, jeszcze w korze ostry zosta lad | |
| I p acze las ywicy gorzk z. | |
| Brzmia opon piew i gada silnik, w oknach mia si wiatr, | |
| Gdy na dnie nocy on ca owa j. | |
| Tu kres podr oacute y znaczy, w krwi rubinach, brudny koc, | |
| Nie skrywam, przedtem jednak wypi wier. | |
| Przez chwil widzia szcz cie, w wiat ach ucieka o w mrok, | |
| No powiedz, mo e znasz pi kniejsz mier? | |
| A kiedy si ba a pogrzeb oacute w, | |
| I dr a o jej serce gdy sz y. | |
| A wreszcie ten pogrzeb, | |
| We dwoje jak dobrze, | |
| W tym srebrze i czerni si l ni. |