| aan de oever van een snelle vliet | |
| een jeugdig meisje zat | |
| zij weende en schreide van verdriet | |
| het gras van tranen nat | |
| zij wierp de bloemen die zij zag | |
| mistroostigin de stroom en riep | |
| ach lieve vader, lieve moeder, | |
| lieve zuster, lieve broeder, kom, kom | |
| een rijk man, wandelend langs | |
| de vliet bespeurt haar bittere smart | |
| daar hij het meisje wenen ziet | |
| breekt zijn medogend hart | |
| hij sprak tot haar wel lieve meidspreek op | |
| en wees niet schuw | |
| kan't zijn waarom gij kermt en | |
| schreit kan't zijn zo help ik u | |
| zij zuchtte en zij zag he troostloos | |
| aan en sprak ach brave man | |
| een arme wees ziet gij hier staan die | |
| t'lot slechts helpen kan | |
| de heer sprak kind en ween niet meer | |
| uw hart verdiend geen pijn | |
| ik wil uw broeder en uw vader en uw | |
| vriend en ook uw minnaar zijn | |
| hij nam haar minzaam bij de hand | |
| en noemde haar zijn bruid | |
| en deed haar langs de waterkant | |
| haar slechte kleren uit |