| In de duisternis der bossen | |
| In een hol met loof bedekt | |
| Rust de dapperste der rovers | |
| Tot hem zijne rosa wekt | |
| Rinaldo roept zij minzaam | |
| Rinaldo sta toch op | |
| Uw gezellen zijn al wakker | |
| en de zon komt ook reeds op | |
| Langzaam opent hij zijn ogen | |
| Ziet haar vriend'lijk in 't gezicht | |
| Zachtjes zinkt zij in zijn armen | |
| Sluit haar mond met kussen dicht | |
| Winnen zullen wij of sterven | |
| Allen gaan daarmee akkoord | |
| Maar de roep klinkt door de dalen | |
| en de bergen schallend voort | |
| Zie hen lopen, zie hen strijden | |
| Thans verdubbelt zich hun moed | |
| Maar helaas, zij moeten wijken | |
| Spillen vruchteloos hun bloed | |
| Rinaldo ingesloten | |
| Vecht zich vrij en maakt zich los | |
| en hij vindt een onderkomen | |
| Op een bergslot in het bos | |
| Achter dikke donkere muren | |
| Smaakt hij weder nieuw geluk | |
| Dianora komt hem troosten | |
| Met haar zachte handendruk | |
| Rinaldo, edele rover | |
| Gij rooft vrouwenhart en -rust | |
| Vurig zijt gij in den oorlog | |
| Teder in uw liefde en lust |