| หันไปมองนาฬิกา | |
| ฉันรู้สึกว่าเดินช้า เหมือนจะนานเป็นปี | |
| เธอรู้สึกบ้างหรือเปล่า | |
| ว่าในค่ำในคืนนี้ มันช่างดูเงียบเหงา | |
| เธอรู้สึกบ้างหรือเปล่า | |
| ว่าทุกสิ่งทุกอย่างนั้น มันเป็นสีเทาๆ | |
| เพราะถ้าเธอนั้นรู้สึกไม่ได้ต่างกับตัวฉัน | |
| ฉันก็จะได้ถามถ้าสองเราจะหนี | |
| จากโลกเดิมๆ จะดีไหม | |
| ฉันจะชวนเธอออกไป ไปพบโลกใหม่ | |
| ที่มีแสงไฟเสียงเพลงและผู้คน | |
| ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล | |
| หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว | |
| และจะยังไม่รีบไปไหน | |
| เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ | |
| ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้ | |
| เดี๋ยวก็สุขเดี๋ยวก็โศกเดี๋ยวก็ซึม | |
| เดี๋ยวก็เหงา เป็นเรื่องธรรมดา | |
| เดี๋ยวก็เจ็บเดี๋ยวก็แปลบเดี๋ยวก็ปวด | |
| แต่ไม่ช้า ไม่ทันไรก็หาย | |
| เดี๋ยวก็จมเดี๋ยวก็ลอย | |
| เดี๋ยวก็ลืมไปหมดแล้ว แล้วก็ใจสบาย | |
| เว้นซะแต่เธอนั้นจำแล้วไม่ลืม ก็ไม่แคล้ว | |
| ที่ฉันนั้นจะต้องถามว่าถ้าสองเราจะหนี | |
| จากโลกเดิมๆจะดีไหม | |
| ฉันจะชวนเธอออกไป ไปพบโลกใหม่ | |
| ที่มีแสงไฟเสียงเพลงและผู้คน | |
| ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว | |
| และจะยังไม่รีบไปไหน เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ | |
| ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้ | |
| ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว | |
| และจะยังไม่รีบไปไหน เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ | |
| ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้ | |
| ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว | |
| และจะยังไม่รีบไปไหน เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ | |
| ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้ |