|
Op een avond om een uur of half elf |
|
Liep ik wat te wandelen met mezelf |
|
En de mensen van een nette nieuwe wijk |
|
Zag ik zitten huis aan huis aan huis aan huis te kijk |
|
Uitgeteld en uitgezakt en uitgepraat |
|
En ik dacht: Als nu de wereld eens vergaat |
|
Is er niemand die het in de gaten heeft |
|
Want ze zitten aan de beeldbuis vastgekleefd |
|
De televisie staat nog aan |
|
Maar de wereld is vergaan |
|
Nu is het hier een poppenkraam |
|
Met dooien achter het raam |
|
Op een avond komt ons hele volkje om |
|
Niet door kwik of door vergif, of door de bom |
|
Maar door een slaapdrank die een vreemde mogendheid over de beeldbuis en het avondblad verspreid |
|
Er is een dronk vol pessimisme in de maak |
|
Opportunisme daaraan toegevoegd naar smaak |
|
En wat cynisme, ja een korreltje of drie |
|
En wat racisme na een borreltje of drie |
|
En als de wereld is vergaan |
|
Dan blijft de televisie aan |
|
Dan is het hier een poppenkraam |
|
Met dooien achter het raam |
|
Iedere woning is opeens een glazen kist |
|
Waar men het leven en de liefde niet meer mist |
|
Waar men geen plaat beluistert en geen boek meer leest |
|
Waar slechts gemompeld wordt: Ik ben al geweest |
|
Daar is geen mens meer die nog ooit de straat op ging |
|
Daar is geen vreugde meer |
|
En geen bewondering |
|
Daar is geen hartstocht meer |
|
En zelfs niet eens meer angst |
|
Daar hangt het spreekwoord |
|
"Dood zijn duurt het langst" |
|
En als de wereld is vergaan |
|
Dan blijft de televisie aan |
|
Dan is het hier een poppenkraam |
|
Met dooien achter het raam |
|
En als de wereld is vergaan |
|
Dan blijft de televisie aan |
|
Dan is het hier een poppenkraam |
|
Met dooien achter het raam |
|
En als de wereld is vergaan |
|
Dan blijft de televisie aan |
|
Dan is het hier een poppenkraam |
|
Met dooien achter het raam ... |