วันอาทิตย์เธอไปจากฉัน
วันจันทร์ดูเหมือนมันช่างว่างเปล่า
ฉันต้องนอนเหงาถึงวันอังคารจนเช้า
ใจมันร้าวเสียจนนอนไม่หลับ
เย็นวันพุธตั้งใจจะลืมกลับจำข้ามคืนถึงพฤหัส
วันศุกร์ก็แล้วภาพเธอก็ยังคงชัด
วันเสาร์ความเหงาก็ยังเท่าเดิม
 7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้
ไม่มีวี่แววจะหายไป
7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย
แต่ฉันไม่รู้เมื่อไรวันไหนจะลืมเธอ
วันพรุ่งนี้หรือนานแค่ไหน 1เดือนหรือข้ามไปจนเป็นปี
ต้องใช้กี่ความเหงาลบภาพเก่าคราวนี้ไม่มีอะไรที่ค้างคา
7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้
ไม่มีวี่แววจะหายไป
7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย
แต่ฉันไม่รู้เมื่อไรวันไหนจะลืมเธอ
(พูด)
วันอาทิตย์เธอไปจากฉัน
วันจันทร์ดูเหมือนมันช่างว่างเปล่า
ฉันต้องนอนเหงาถึงวันอังคารจนเช้า
ใจมันร้าวเสียจนนอนไม่หลับ
เย็นวันพุธตั้งใจจะลืม กลับจำข้ามคืนถึงวันพฤหัส
วันศุกร์ก็แล้วภาพเธอก็ยังคงชัด
วันเสาร์ความเหงาก็ยังเท่าเดิม
สักวันคงลืมเธอได้ลง สักวันเราคงเหมือนคนเก่า
ไม่เหงา ไม่ทรมาน
7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้
ไม่มีวี่แววจะหายไป
7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย
แต่ฉันไม่รู้เมื่อไรวันไหนจะลืมเธอ
7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย
จากนี้ต้องคอยบอกใจจำไว้ต้องลืมเธอ
จำไว้ต้องลืมเธอ