|
Patrz, płynie |
|
Kolorowych świateł nad Sekwaną sznur... |
|
W dolinie |
|
Grzmi Paryża nocny śpiew jak świerszczy chór... |
|
Jak noże - |
|
Czarne ostrza dachów kroją nieba tło, |
|
W nich okno lśni, |
|
Tam jak i Ty |
|
Ktoś spać nie może. |
|
Dziś w chambre de bone bal kreślarzy, |
|
Każdy wytworny jest jak lord, |
|
Nikt dnia im wspomnieć się nie waży, |
|
Ni pracy, praca - chamski sport. |
|
Odbijaj flaszkę, żądz nie kiełznaj, |
|
Hej, na orbitę wszyscy wraz! |
|
Bo gdy tak człek od rana pełza, |
|
To wieczór spędzić chce wśród gwiazd. |
|
I Ty tu jesteś, Ty, o rękach, |
|
Co tak gotycki mają rys, |
|
I piękna jesteś jak jutrzenka, |
|
W swoich sukienkach z marche aux puces. |
|
Chciałbym się zbliżyć, ukochana, |
|
Wprost w uszko nucić Ci mój śpiew, |
|
Cóż, kiedy leżysz na dwóch panach, |
|
A między nami kran i zlew. |
|
Któż umie, |
|
Tak jak Polak, mówiąc - milczeć, milcząc - pić? |
|
Tak szumieć, |
|
Tak o słowo jedno zaraz w mordę bić... |
|
Ech biada, |
|
Te gotyckie ręce znów nie tam gdzie trza, |
|
Darujcie mi |
|
Wybite drzwi |
|
Łbem żabojada. |
|
Dziś w chambre de bone draka w sali, |
|
Znowu z lokalem będzie źle, |
|
Cóż, gdy żabojad się napali, |
|
To zawsze może nadziać się. |
|
Co mi ich franki, ich ostrygi, |
|
Wywiozłem z Polski com tam miał |
|
I zawsze mogę bez fatygi |
|
Przygrzmocić temu co bym chciał. |
|
Cóż z tego, że wybiegła za nim? |
|
Że mu w banioli skleja łeb? |
|
Cóż, że dla niego zdejmie stanik? |
|
Ja mam swój cios, on - tylko sklep. |
|
Więc wolę zrzec się mych karesów |
|
I z wami moją whisky pić, |
|
Na całe życie bez adresu, |
|
Ale z imieniem własnym być. |
|
Cóż z tego, że wybiegła za nim? |
|
Każdy urządzić się jest rad. |
|
I bierze on ten towar tani, |
|
A mój jest przecież cały świat! |
|
Więc jeszcze seta, znakomicie, |
|
Padniemy, ale zgódźmy się, |
|
Że z tylu różnych dróg przez życie, |
|
Każdy ma prawo wybrać źle... |
|
Że z tylu różnych dróg przez życie, |
|
Każdy ma prawo wybrać źle! |