We liepen in de stad rond, we waren met zessen
We kwamen van nergens, gingen nergens naar toe
Vanaf de terrassen en de koffiehuizen
Bekeken we de mensen en hun drukke gedoe
We liepen met ons hoofd in de wolken
En werden dan wakker met honger en dorst
En iedereen riep: "Kijk, daar loopt de fanfare
De fanfare van honger en dorst
De fanfare van honger en dorst"
We hadden geen geld om eten te kopen
Maar we wisten voor alles 't beste adres
Mosselen bij Leentje en frieten bij Helga
En Annie bewaarde voor ons wel een fles
En iedere nacht, nog net voor 't slapen
De laatste vijf kwartjes in Eddie's jukebox
'A hard rain's gonna fall'
We zongen 't allemaal samen
Met de fanfare van honger en dorst
De fanfare van honger en dorst
En kwam er 'n vrouw die een van ons meenam
Dan namen we afscheid en we zegden vaarwel
De fanfare trok verder met minder leden
De toon in mineur; we begrepen 't wel
Maar er was nooit een vrouw die mooier kon zingen
Dan onze fanfare van honger en dorst
En het duurde nooit lang of we waren weer samen
Met de fanfare van honger en dorst
De fanfare van honger en dorst
Wie van ons had ooit kunnen denken
Dat iedereen van ons voorgoed weg zou gaan
We hebben toen de fanfare ontbonden
We hebben, net als ied'reen, de prijs duur betaald
De prijs voor de vrijheid in ruil voor wat centen
Een baan bij de bank, een leven als een vorst
Maar ergens in de stad zingt een nieuwe fanfare
Een nieuwe fanfare van honger en dorst
Een nieuwe fanfare van honger en dorst