Bajka Lyrics
| Song | Bajka |
| Artist | Jacek Kaczmarski |
| Album | Kosmopolak |
| Download | Image LRC TXT |
| Był kraj, co wieki cierpień znał, | |
| Pieśń pismem blizn pisaną śpiewał, | |
| A ziemia żyzna mierzwą ciał | |
| Rodziła myśli jako drzewa. | |
| Aż powiał nad nią twardy wiatr | |
| I posiał w glebę plon zatruty. | |
| Wymarłym wielkim drzewom w ślad | |
| Skarlałe rodzą się kikuty. | |
| Kto chce - niech zowie - borem sad | |
| Przyciętych drzewek na rozstaju. | |
| Nie zmieni tym najprostszej z prawd: | |
| Nie ma już - drodzy - tego kraju. | |
| Jest tylko wiatr, bezwzględny wiatr, | |
| Co nagle w środku nocy budzi | |
| I, jak spod ziemi - puszcza w świat | |
| Zupełnie odmienionych ludzi. | |
| Był sobie kraj, był sobie kraj. | |
| Jeden - do góry wzniósłszy dłoń | |
| ślepymi strzela Norwidami, | |
| Lecz tak, by czasem Boże broń! | |
| Nie trafić kogoś i nie zranić. | |
| Wedetta robotniczych sag | |
| Wkłada sukienkę w czarny deseń, | |
| Choć przecież na rządowy raut | |
| Zajeżdża białym mercedesem. | |
| Inny bohater wielkich chwil | |
| Klasyków w służbę władzy wdraża | |
| I czci wallenrodyczny styl | |
| Z dwuznaczną miną - na dwóch twarzach. | |
| Purpurat gnie się zaś co sił | |
| To przed mundurem, to przed Bogiem, | |
| Choć już wśród wiernych zawisł był | |
| Raz biskup, co rozmawiał z wrogiem! | |
| Był sobie kraj, był sobie kraj. | |
| W tle pożądliwie brzęczy rój | |
| Komentatorów i pisarzy, | |
| Co myśl ostatnią zmienią w gnój, | |
| Byle w tysiącach egzemplarzy. | |
| Bo tak dziś przecież musi być! | |
| Bo oni wiedzą, co się święci! | |
| Bo trzeba chronić wątłą nić! | |
| Prawdę przechowa się w pamięci! | |
| Ginie niewysłowiona myśl, | |
| A pamięć ginie razem z ciałem. | |
| O tym, coś widział - mów i pisz! | |
| - Nic nie widziałem, zapomniałem. | |
| Więc znowu kiedyś tłumy widm | |
| Minione nam przypomną zdrady, | |
| Znowu rozważnym - kurz, jak wstyd | |
| Zakryje - puste - dno szuflady. | |
| Byliśmy z nimi i wśród nich, | |
| Lecz każdy się inaczej budzi. | |
| To dla nas oprawiony sztych. | |
| Nie ma już - drodzy - dawnych ludzi, | |
| A dla nich - drodzy - nie ma nas. | |
| Siedząc przy nawarzonym piwie | |
| Też opowiedzą sobie baśń, | |
| Żyć będą długo i szczęśliwie. | |
| Był sobie kraj, był... |
| By kraj, co wieki cierpie zna, | |
| Pie pismem blizn pisan piewa, | |
| A ziemia yzna mierzw cia | |
| Rodzi a my li jako drzewa. | |
| A powia nad ni twardy wiatr | |
| I posia w gleb plon zatruty. | |
| Wymar ym wielkim drzewom w lad | |
| Skarla e rodz si kikuty. | |
| Kto chce niech zowie borem sad | |
| Przyci tych drzewek na rozstaju. | |
| Nie zmieni tym najprostszej z prawd: | |
| Nie ma ju drodzy tego kraju. | |
| Jest tylko wiatr, bezwzgl dny wiatr, | |
| Co nagle w rodku nocy budzi | |
| I, jak spod ziemi puszcza w wiat | |
| Zupe nie odmienionych ludzi. | |
| By sobie kraj, by sobie kraj. | |
| Jeden do go ry wznio s szy d o | |
| lepymi strzela Norwidami, | |
| Lecz tak, by czasem Bo e bro! | |
| Nie trafi kogo i nie zrani. | |
| Wedetta robotniczych sag | |
| Wk ada sukienk w czarny dese, | |
| Cho przecie na rz dowy raut | |
| Zaje d a bia ym mercedesem. | |
| Inny bohater wielkich chwil | |
| Klasyko w w s u b w adzy wdra a | |
| I czci wallenrodyczny styl | |
| Z dwuznaczn min na dwo ch twarzach. | |
| Purpurat gnie si za co si | |
| To przed mundurem, to przed Bogiem, | |
| Cho ju w ro d wiernych zawis by | |
| Raz biskup, co rozmawia z wrogiem! | |
| By sobie kraj, by sobie kraj. | |
| W tle po dliwie brz czy ro j | |
| Komentatoro w i pisarzy, | |
| Co my l ostatni zmieni w gno j, | |
| Byle w tysi cach egzemplarzy. | |
| Bo tak dzi przecie musi by! | |
| Bo oni wiedz, co si wi ci! | |
| Bo trzeba chroni w t ni! | |
| Prawd przechowa si w pami ci! | |
| Ginie niewys owiona my l, | |
| A pami ginie razem z cia em. | |
| O tym, co widzia mo w i pisz! | |
| Nic nie widzia em, zapomnia em. | |
| Wi c znowu kiedy t umy widm | |
| Minione nam przypomn zdrady, | |
| Znowu rozwa nym kurz, jak wstyd | |
| Zakryje puste dno szuflady. | |
| Byli my z nimi i w ro d nich, | |
| Lecz ka dy si inaczej budzi. | |
| To dla nas oprawiony sztych. | |
| Nie ma ju drodzy dawnych ludzi, | |
| A dla nich drodzy nie ma nas. | |
| Siedz c przy nawarzonym piwie | |
| Te opowiedz sobie ba, | |
| y b d d ugo i szcz liwie. | |
| By sobie kraj, by... |
| By kraj, co wieki cierpie zna, | |
| Pie pismem blizn pisan piewa, | |
| A ziemia yzna mierzw cia | |
| Rodzi a my li jako drzewa. | |
| A powia nad ni twardy wiatr | |
| I posia w gleb plon zatruty. | |
| Wymar ym wielkim drzewom w lad | |
| Skarla e rodz si kikuty. | |
| Kto chce niech zowie borem sad | |
| Przyci tych drzewek na rozstaju. | |
| Nie zmieni tym najprostszej z prawd: | |
| Nie ma ju drodzy tego kraju. | |
| Jest tylko wiatr, bezwzgl dny wiatr, | |
| Co nagle w rodku nocy budzi | |
| I, jak spod ziemi puszcza w wiat | |
| Zupe nie odmienionych ludzi. | |
| By sobie kraj, by sobie kraj. | |
| Jeden do gó ry wznió s szy d o | |
| lepymi strzela Norwidami, | |
| Lecz tak, by czasem Bo e bro! | |
| Nie trafi kogo i nie zrani. | |
| Wedetta robotniczych sag | |
| Wk ada sukienk w czarny dese, | |
| Cho przecie na rz dowy raut | |
| Zaje d a bia ym mercedesem. | |
| Inny bohater wielkich chwil | |
| Klasykó w w s u b w adzy wdra a | |
| I czci wallenrodyczny styl | |
| Z dwuznaczn min na dwó ch twarzach. | |
| Purpurat gnie si za co si | |
| To przed mundurem, to przed Bogiem, | |
| Cho ju w ró d wiernych zawis by | |
| Raz biskup, co rozmawia z wrogiem! | |
| By sobie kraj, by sobie kraj. | |
| W tle po dliwie brz czy ró j | |
| Komentatoró w i pisarzy, | |
| Co my l ostatni zmieni w gnó j, | |
| Byle w tysi cach egzemplarzy. | |
| Bo tak dzi przecie musi by! | |
| Bo oni wiedz, co si wi ci! | |
| Bo trzeba chroni w t ni! | |
| Prawd przechowa si w pami ci! | |
| Ginie niewys owiona my l, | |
| A pami ginie razem z cia em. | |
| O tym, co widzia mó w i pisz! | |
| Nic nie widzia em, zapomnia em. | |
| Wi c znowu kiedy t umy widm | |
| Minione nam przypomn zdrady, | |
| Znowu rozwa nym kurz, jak wstyd | |
| Zakryje puste dno szuflady. | |
| Byli my z nimi i w ró d nich, | |
| Lecz ka dy si inaczej budzi. | |
| To dla nas oprawiony sztych. | |
| Nie ma ju drodzy dawnych ludzi, | |
| A dla nich drodzy nie ma nas. | |
| Siedz c przy nawarzonym piwie | |
| Te opowiedz sobie ba, | |
| y b d d ugo i szcz liwie. | |
| By sobie kraj, by... |
YouTube Results (More on YouTube)