Perdi hoje a minha alma às tuas mãos,
Soubesse eu dar-lhe amor
Como te dera,
Pudesse eu dar-lhe os beijos,
Lábios sãos
De quem beijou de amor e o soubera.
Talvez não me fugisse de entre os dedos
A alma, como um barco que se afasta
Se à frágil condição de tantos medos
Pudesse eu ter de ti o que me basta.
E dado o barco ao mar que o soube ter,
Por medos e cansaços
Me perdera
Eu espero a vida inteira por te ver
E a vida que é só minha ainda me espera.
Straciłam moją duszę dziś w twych rękach
Bym mogła wiedzieć,
Jak miłość darować,
Móc dawać pocałunki,
zdrowych warg
Kogoś, kto z miłością już całował
Być może nie ucieknie między palcami
Bo dusza ma jak łódź, która się oddala
Gdy obaw wielu stan jest tak nietrwały
Dość już bym od ciebie otrzymała
To jest ta łódź na morzu, która wiedziała
Przez lęki i zmęczenie
Straciłam siebie
I mam nadzieję widzieć całe życie
Samotne życie, które jest czekaniem