Ել ու թող իմանա աշխարհը,
Որ արդար է քո ճանապարհը,
Ել ու թող, որ ազնիվ կռիվդ,
Երկնքում հաստատի պատիվդ:
Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Նա անհնազանդ է ու քար,
Աչքերում ապրում է լուռ պայքար,
Կյանքը հողի հետ մենամարտ,
Հաղթահարում է իր հոգով անպարտ:
Մեկն է բնության օրենքը
Կամքն ուժեղ գտնում է ելքը
Ու շարունակում տալ սերունդներ,
Մեկն է բնության պահանջը,
Որ մտքից հանի նահանջը
Չի կարող երբեք նա հանձնվել...
Ել ու թող իմանա աշխարհը,
Որ արդար է քո ճանապարհը,
Ել ու թող, որ ազնիվ կռիվդ,
Երկնքում հաստատի պատիվդ:
Ել ու թող իմանա աշխարհը,
Որ արդար է քո ճանապարհը,
Ել ու թող, որ ազնիվ կռիվդ,
Երկնքում հաստատի պատիվդ:
Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Ցավն են անցկացնում դանդաղ
Սարերից հոսող ջրերը պաղ,
Տաք արյունը գույնն է բախտի
Բռնած ուղիդ ոչինչ էլ չի խախտի...
Ել ու թող իմանա աշխարհը,
Որ արդար է քո ճանապարհը,
Ել ու թող, որ ազնիվ կռիվդ,
Երկնքում հաստատի պատիվդ:
Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Ել ու թող իմանա աշխարհը,
Որ արդար է քո ճանապարհը,
Ել ու թող, որ ազնիվ կռիվդ,
Երկնքում հաստատի պատիվդ:
Երկնքում հաստատի պատիվդ:
Երկնքում հաստատի պատիվդ: