อยู่มาก็เนิ่นนาน
กาลเวลายิ่งนำพาให้เราได้ผูกผัน
อาจมีบางครั้งคราว
ที่ทำให้เราดูวกวนและสับสน
ดีกันอยู่หรือเปล่า
จริงใจให้กันไหม
โปรดอย่าจากไป
หยุดทรมาน
แม้ต้องล้มลงตรอมตรมซมคลุกคลาน
ถูกว่าประณาม ยิ่งทำให้เราสู้ต่อไป
ใจเรามั่นคง และมั่นใจ
สติปัญญาและความกล้าหาญเท่านั้น
ที่ทำให้หลุดพ้น
จากความหมองหม่น
ความเพียรและอดทน
จดจำมันเอาไว้
เมื่อพ่ายแพ้
รางวัลที่ยิ่งใหญ่
อย่าหวั่นไหว
ใจเดินไปด้วยกัน
รู้สึกในใจ
สาดแสงส่องทางสว่าง
มองผ่านดวงตา
ไขว่คว้า จะกลับมา
คืนความงดงามของวันใหม่
ที่สุดหัวใจสุขเปลี่ยมล้น