Ein gong kom kjærteiken heilt av seg sjølv
Og kvar dag den var av sølv
Før du gylte kvar ein augneblink med hugen fri,
Og blenda var eg me på reisa di
Du var i enden på alt som eg gjor'
Og dagane dei for
Med ei von om at du venta der med solegla'
Og helsa med eit smil og med eit ja
Og helsa med eit smil og med eit ja
Dagar som sand ut av hendene renn
Om du tvilar, ja, så kjenn
Den eine som den andre ut i vinden fer,
Og tida som me har den reiser der
Lov meg å vera hjå meg all din dag
Ja det lova me i lag
Så gav eg deg ein ring, ja det var lettvint gjort
Så luska og den dagen stille bort
Så luska og den dagen stille bort
Så langt
Så langt
Så langt som vinden greier å jaga bylgjene blå
Så langt
Så langt
Så langt som vinden greier å jaga bylgjene blå
Der skal eg fylgje deg, min venn
Der skal me finne dei igjen
Og ute lyskar styggen
Og skiljer deg frå meg
Og visste me, så hadde me
Nok kome oss i veg
Og eg har ‘bore deg på armen
Gjennom skog og over fjell
Og du ha’ halde meg i handa
Gjennom juv og myrke gjel
Og eg ha’ strekt meg etter deg
Og du ha’ strekt deg etter meg
Så langt
Så langt
Så langt som sola greier å fylgje bylgjene blå
Så langt
Så langt
Så langt som sola greier å fylgje bylgjene blå
Der skal eg fylgje deg, min venn
Der skal me finne dei igjen